In de afgelopen honderd jaar heeft de mens de belangrijkste kennis over bewegende platen opgedaan. Tot halverwege de negentiende eeuw dacht men dat continenten en oceanen op vaste plaatsen op aarde lagen. Hoe weten we eigenlijk dat platen bewegen?
In de zeventiende eeuw was er een vermoeden dat de continenten ooit aan elkaar vast hadden gezeten en dat ze door aardbevingen waren losgebroken. Men ging uit van de catastrofetheorie dat veranderingen van het aardoppervlak plotseling tot stand kwamen. Later is men gaan begrijpen dat veranderingen geleidelijk plaatsvinden. Tegenwoordig gaan men uit van het principe actualisme waarbij men ervan uitgaat dat geologische processen en krachten vandaag de dag hetzelfde zijn als vroeger.
Het was de Duitser Alfred Wegener die in 1912 met bewijzen kwam dat de continenten aan elkaar vast hadden gezeten. Hij stelde vast dat er vroeger een supercontinent was genaamd Pangea. Zijn theorie kwam voort uit de vondst van fossielen die overeenkwamen met uiteenlopende delen van de wereld, de pasvorm van Afrika en Zuid-Amerika, het overeenkomen van gesteenten en gebergtestructuren op verschillende continenten en sporen van gelijktijdige vergletsjering in Australië, Zuid-Afrika, India en Zuid-Amerika. Volgens Alfred Wegener bestonden continenten uit licht materiaal dat dreef op iets dat min of meer vloeibaar was. Zijn theorie van de continentverschuiving werd bespot door vele geologen omdat er geen bewijzen gevonden werden.
Pas in de jaren 50 en 60 werd zijn theorie aanvaard doordat men door paleomagnetisch onderzoek de oceaanbodem konden karteren. Men ontdekte dat de oceaanbodem niet vlak was maar bestond uit ravijnen, greppels en spleten. Ze kwamen erachter dat de aardkorst onder de oceanen vrij jong is en dat het steeds ouder wordt als je naar de korst ten oosten of westen van de Midden-Atlantische rug kijkt. Men concludeerde dat aan beide kanten van de rug nieuwe oceanische korst werd gevormd, dat telkens opzij werd gedrukt bij de vorming van nieuwe korst.
Alfred Wegener is op allerlei expedities geweest om bewijzen te verzamelen voor zijn theorie. Hij kon geen kracht bedenken die sterk genoeg was om de continenten te laten verschuiven. Tijdens een van zijn expedities naar Groenland is hij om het leven gekomen. Pas na zijn dood is zijn theorie erkend.
geowijs.com 